Horlarsam Islık Çal
GECE treniyle yolculuk yapiyordum. Yatakli vagonda zayif, yaslica, kibar tavirli bir yol arkadasim vardi. Kendimi takdim ettim. Adam da kendisini tanitti, felsefe doktoru oldugunu soyledi. Ismi aklimda kalmadi. Yatmak icin yukari tirmandim. Yukaridaki yatak benimdi.
Dedim ki:
— Sayin doktor, meseleyi simdi soyleyeyim de sonunda bir tatsizlik olmasin. Ben, gece biraz horlarim. Eger siz hafifce bir islik calarsaniz ben derhal uyanir, ote tarafa donerim ve horlamam da gecer.
— Zarari yok, merak etmeyin, dedi.
Her zaman oldugu gibi yatakli vagonda cok guzel uyudum ve inecegim yere yarim saat kala uyandim. Yatagimdan indigim zaman yol arkadasimin cikmis oldugunu gordum. Yatagi bombostu. Giyindim ve koridora ciktim. Orada da yoktu.
Yatakli vagon memurunu gordum. Ona sordum:
— Acaba alt tarafimda yatan bey nerede kaldi?
Memur:
— Ha, o mu, dedi. Onun pek akli basinda olmasa gerek. Sabaha kadar islik calarak yatakli vagonda kimseyi uyutmadi. Bunun icin yolda onu trenden indirdik!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder