31.12.2010

Evrensel Sorumluluk Şuuru


  Evrensel Sorumluluk Şuuru




“İslam insanı”
nın en temel özelliklerinden birisi de evrensel (cihanşümul) bir sorumluluk şuuruna sahip olmasıdır.
Bu cümlenin içini doldurmak için önce “Evrensel sorumluluk şuuru nedir?” sorusunun cevabını vermek gerekir.
Şudur:
-İslam’ın evrensel bir din olduğunu kavramak ve onu insan olan her yere ulaştırmak demektir.
Bu cümlede de iki husus var:
1- İslam’ın evrenselliğini kavramak...
2- İslam’ı insan olan her yere ulaştırmak.
Evet İslam evrensel bir dindir onu insanoğluna tebliğ etmekle görevlendirilen Elçi Peygamber mübelliğ de evrensel bir peygamberdir.
Evrensel olmak tüm kâinata hitap etmek demektir.
Evrensel olmak sadece bir kavme kabileye bir dil ırk renk mensuplarına değil insan olan herkese sadece bir coğrafi alana değil evrenin bütün alanlarına şamil bir mesajı ihtiva etmek demektir.
Hazreti Muhammed -sallallahü aleyhi ve sellem- İslam’ı ne Arap kavmine ne Hicaz coğrafyasına tebliğ etmekle değil tüm insanlığa ulaştırmakla görevlendirildi.
İslam’ın Kitabı Kur’an tüm insanlığa hitap etti.
Kainatın Rabbi de bu son dini bütün insanlığın hayat ölçüsü olsun diye gönderdi.
İslam evrensel bir muhtevaya sahip olabilir Kur’an insanlığa hitap ediyor olabilir ama böyle bir mesaj kitaplarda da kalabilir.
Şunu biliyoruz ki İslam’ı tebliğ etmekle görevlendirilen insan yani ’ın Zatına “Elçi” olarak şereflendirdiği Hazreti Muhammed (s.a.) kendi tebliğ hayatında İslam’ı Evrensel boyutlara taşımak için cehdü gayret etti hep ufuklara doğru yürüdü ufukları işaret etti ufuklar ötesine “İslam ol kurtul” çağrısı taşıyan insanlar gönderdi yetiştirdiği nesle böyle bir “Tebliğ” şuuru kazandırdı bu dünyadan ebedi aleme göç ederken de “huzurunda toplanan 120 bin insana “Burada bulunanlar sözlerimi bulunmayanlara taşısınlar” diye bir vasiyet bıraktı.
Ufuklar ötesine çağrı yöneltirken sade insanları muhatab almanın yanında çağın en kudretli devletlerini de mesaja muhatap kıldı.
Rasulullah Efendimiz’in hal-i hayatına tekabül eden tebliğ yekunu demek Mekke sokaklarında panayırlarında büyük bir yürekten kaynaklanan küçücük seslerle başlayan “Lailahe illallah deyin kurtulun” gibi çağrıların Arafat meydanında Arabistan yarımadasının ücra yerlerinden toplanıp gelen 120 bin insanın yüreğinde çoğalması demektir.
O tebliğ yekunu İslam’ın sesinin Bizans Mısır İran saraylarının en zirve noktalarına ulaşması demektir.
O tebliğ yekunu İslam’ın sesinin Çin’e Türkistan’a ulaşması demektir.
Çok açık ki Rasulü o günün şartlarında bir beşer takatinin ortaya koyabileceği bütün sesi ortaya koymuş ve iki asır sonra İslam’ın üç kıtanın dini olmasını sağlayacak koordinatların çivilerini çakmıştır.
Şunu söylemek mümkündür:
Rasulullah Efendimizin tebliğ gayretini anlayan insan İslam’ın evrenselliğinden başka bir sonuca ulaşmaz.
Şunu da söylemek lazımdır:
Kur’an-ı Kerim’i doğru anlayan insan da İslam’ın evrensel bir din olduğundan başka bir anlayış ve onun mü’minlerinin bu dini evrenin tüm kıvrımlarına taşımak gibi bir göreve sahip oldukları dışında bir sonuç çıkarmaz.
Kur’an’da mü’minlerin önüne;
“-Yeryüzünde fitneden eser kalmayıncaya ve din yalnız ’ın oluncaya kadar” diye bir ufuk çizgisi konur. (Enfal 39; Bakara 193)
Böyle bir ilahi çağrıyı duyan insanın yapması gereken şey ilk önce “Fitne”yi tanımlamak sonra da ’ın dini”ni tanımlamaktır. Ondan sonra “cehd” kuşağını kuşanıp yola çıkmaktır.
’ın dini İslam’dır.
İslam mutlak sulh güven barış demektir.
Fitne katilden beter bir anafor halidir. İnsanların zihnini allak bullak eden sabah ile akşam arasında insanı imandan küfre alıp götürebilen bir savrulma durumudur.
Fitne insanlık için bir zehirdir panzehiri İslam’dır.
Bu ayet müslümanların önüne küresel çapta savaşı değil küresel çapta barış misyonunu koyuyor.
Fitne savaştır fitne cinayetlerdir uyuşturucudur şehvet diktatoryasıdır insanı insanlığından çıkaran her şeydir.
Fitne ile yaşayamaz insanoğlu.
Fitne ile insanoğlu insan gibi yaşayamaz.
“Din yalnız ’ın olsun” demek insanoğlu ’ın yarattığı gibi mükerrem halde olsun demektir. Ahsen-i takvime çağrıdır.
İslam’ın evrensel misyonunu anladıktan sonra Müslümana düşen iki şey şudur:
-Bu misyonun ifasında kendisine düşen payın farkında olmak...
-Bu misyonu nasıl ifa edeceğine dair yollar aramak.
Müslüman misyonu görmeyebilir görür üstüne almayabilir bir sırtlanan bulunur nasıl olsa diye düşünebilir “Tek ben mi kaldım?” diyebilir yani görevi ıskalar...
Ya da “Ben değilse kim” diyerek “Bana düşeni benden başkası neden yüklensin” diyerek “Bana düşenin hesabını ben vereceğim” diyerek “Benim hesabımı başkası ödemez” diyerek... omuzunu yükün altına sokar.
İslam’ın evrensel sorumluluğu noktasında tercih bu kadar nettir.
Böyle bir misyonda varsındır ya da yoksundur.
İslam sende bitsin dersin ya da senin yüreğinden bir başka yüreğe daha intikal etsin dersin. Bu tam da evrensel misyon noktasında bir idrak farkıdır.
İslam’ı kendi çocuklarına bile taşımak böyle bir derde sahip olmak aslında farkında olarak olmayarak bu evrensel misyona sahip çıkmak demektir.
İslam evinde yaşasın istiyorsan evinin dışında da yaşanması gibi bir derdin olmalıdır.
İslam ülkende yaşansın istiyorsan dünyada da yaşanması gibi bir derdin olmalıdır.
Değilse sokaktaki fitne evine dünyadaki fitne senin yurduna intikal eder.
Farkındalık farkındalık farkındalık...
“Benim üzerime ne düşüyor?” sorusuna ”Müslümanca” “Kur’an’ca” “Hazreti Peygamberin huzurunda duruyormuşcasına” cevap vermek...
-Bu mektup Bizans kralına gidecek! Saraya varılacak kralın huzuruna çıkılacak ve ona “İslam ol kurtul” çağrısı yöneltilecek.
Kim var?
-Ben ben ben!
Ya da Peygamber (s.a.) seslenecek:
-Sen sen sen...
Bu kadar yüreği evrensele ayarlanmış bir müslüman topluluk inşa edilmiş saadet çağında...
Bugünün “Evrensel misyonu” da böyle yürekler gerektiriyor.
Ya da;
“Kenar-ı Dicle’de bir kurt aşırsa bir koyunu...
Gelir de adl-i ilahi Ömer’den sorar onu...”
gibi bir mesuliyet şuuru.
Ya da Büyük Okyanus’un kıyılarına varıp dayanan Ukbe bin Nafi gibi;
-Ya Rabbi önüme bu denizleri çıkarmasaydın senin adını çok daha ötelere duyuracaktım.
Ya da tüm kainata “Gel” diye seslenmek... İnsanları İslam’ın ümid dergahına davet etmek...
Bunlar hep İslam’ın evrensel misyonunu idrak halidir ve onun bütün çağların Müslümanlarının önüne konan ay parçası nümuneleridir.
Peki nasıl ifa edilecek bu çağda bu misyon?
-’a giden yollar mahlukatın nefesleri sayısıncadır denilmiş ya...
Aynen öyle...
Alıp verdiği nefesin farkına varan insanoğlunu “Fitne”den koruyacak Rabbani çağrıyı aramaya başlar. Her nefes O’na götürür O’nun ilahi ölçülerine davet eder.
Rabbin bize lutfettiği “Habl-i ilahi”ye tutunursak sarılırsak onu kılavuz edinirsek ona sorarsak aklımız ruhumuz ondan beslenirse evrensel ufuklarda gezinmek için de yollar buluruz.
celle celalüh:
-Enfüse bak diyor afaka bak.
Yani
-Kendini oku evreni oku.
-Oku ama ’ın adıyla oku. ile alakanı hep diri tutarak oku. Oku sırlar açılacaktır.
-’a karşı ancak O’nun alim kulları gerçek anlamıyla huşu duyar. Yani O’nun hukukunu bilir kendi haddini bilir haddi aşmanın bedelini bilir...
Orjinal Link: TEVBE EDENLERİN SİTESİ http://www.tevbe.org/forum/dini-bilgiler-ve-islami-yazilar/35662-evrensel-sorumluluk-suuru.html
Yani her şeyi doğru oku. Ve ona göre bir yol haritası çıkar.
Kalplerin kapısı çal.
İslam’ı sun.
İslam’ı en güzel bir biçimde sun.
Onun için İslam’ı en güzel biçimde yaşa.
Sende İslam bütün güzelliği ile gözüksün.
Kendini okurken bir büyük misyonu taşımaya yeterli yürek kalibresine sahip olup olmadığını görmek eksiklikleri tamamlayabilme iradesini kuşanmak için oku.
Mesela Kur’an insanın önüne “Kalplerin İslam’a ısındırılması” gibi bir mesele koyuyor.
O günün şartlarında “müellefe-i kulub” diye nitelenen bu insanlar için fon ayrılması tavsiye ediliyor.
Ama anlamak lazım ki “kalplerin ısındırılması” bize çok daha geniş bir iletişim yönteminin kapısını aralıyor.
-Nefret ettirmeyin sevdirin çağrısını yapıyor rasulü...
-Zorlaştırmayın kolaylaştırın çağrısını yapıyor.
Kur’an:
-Esirler için zekattan fon ayırın diyor.
Kur’an:
- yolunda çaba sarfedenler için fon ayırın diyor.
Evreni okurken onun en ücra köşelerine ulaşmak için yollar bulma niyetiyle oku.
Evreni okurken gerçekçi oku. Onun yollarında yürüyeceksin onun ikliminde yaşayacaksın onun idrakine ulaşacaksın...
Bu saydıklarımız kolaylıklar değil zorluklar ihtiva edebilir.
Onun gerektirdiği donanımı kuşan.
elçisi dil öğrenmesi için genç sahabiler görevlendirmiş.
Kur’an bizden bir grup mü’min savaşa gitmişse yani böyle bir zaruret olmuşsa geride bir başka grubun ilimde derinleşmesini tavsiye etmiş. Savaş ortamının bilinçlerde meydana getireceği yaraların sarılması için...
Kur’an “Kuvvet hazırlayın” diye seslenmiş. “Gücünüz yettiğince...” diye bir ufuk belirlemiş... Kuvvet hazırlamak bile bir irade ve güç meselesi demek ki...
Evrende bir düğmeye basmakla dünyanın öteki ucuna mesaj gönderilebiliyorsa Rabbani çağrıyı ulaştırmak için bu imkandan yararlanmak lazımdır.
Kainatın dilini anlamak diyebiliriz buna.
Bunun için de dil bilmek gerekiyor. Her şeyi doğru okumak doğru tefekkür etmek ve doğru sonuçlara varmak...
Açlıktan kıvranan Afrikalı anne baba ve çocuğun anlayacağı dil sözcükler değildir.
Süfyan-ı Sevri Hazretleri “Medine’de mücavir olmaktansa Türkistan’da hizmet etmeyi tercih ederim” derken mücavirliğin doyumsuz tadını görmezden geliyor değil ama elini taşın altına koymak gibi bir şeyi tercih ediyor ve evrensel İslam misyonunun sufi yüreğine yansıyan son derece gerçekçi boyutunu bize bildiriyor.
Orjinal Link: TEVBE EDENLERİN SİTESİ http://www.tevbe.org/forum/showthread.php?t=35662
Sözü daha fazla uzatmayalım:
-Önümüzde ’ın elçisi gibi her daim en güzel olan örnek duruyor.
O evrensel yürüyüşte bütün zamanların mü’minlerinin önünde.
Belki de içimizde depreşmesi gereken soru şu olmalı:
-O bugün olsa ne yapardı?
Hangi Bizans Kralına hangi mesajı gönderirdi?
Ben o mesajı kaşıyacak yürek kalibresine sahip miyim?
O Kur’an’ın hangi ayetinden hangi davranış modelini çıkarır ve İslam’ın sesini Evren’in burçlarına taşırdı?
O’nun “Bu kılıcın hakkını kim verecek?” sorusunda yer alan “kılıç” bugün ne olurdu?
Bugün elinden tutan çocuklara gençlere hangi öğüdü verirdi nasıl bir gençlik inşa ederdi?
Bugünün Mus’ab bin Umeyrleri Muaz bin Cebelleri Ebubekir ve Ömerleri Alileri Osmanları Abdurrahman bin Avfları nasıl olmalıydı?
Ayşeler Fatımalar Sümeyyeler Nesibeler ( onların hepsinden razı olsun) nasıl bir Müslüman kadın sembolü taşırlar bugüne?
İlimde derinleşmiş bir Ayşe ne demektir bugün için?
“Babasının annesi” diye vasıflanan “Fatıma validemiz” ne demektir?
Dağdan odun toplayıp satarak infakta bulunan sahabi hangi mesajı verir?
Elhasıl kendini doğru okumak evreni doğru okumak dedik.
Gelin hep birlikte kendimizi ortaya koyup bu soruların bize tealluk eden cevaplarını bulmaya çalışalım.

Altınoluk Dergisi

Ahmet Taşgetiren

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder